NAPAD NA NEW YORK

Rrazgovor sa Karlom Doenitzom

Jedne tople i sparne noći u Junu 1942, princ Valerio Borghese kao predstavnik italijanske kraljevske mornarice, bio je gost na ručku njemačke podmorničke komande u Bois de Boulogne, Paris. Na večeri je bio prisutan i komandant njemačke untersee flote admiral Karl Doenitz, tvorac smrtonosne taktike vučjeg čopora, otrov Anglo-Američkog pomorskog saobraćaja na Sjevernom Atlantiku.

Doenitz koji uje doživio kroz svoj život podosta pobjeda i poraza bio je imun na šokove i iznenađenja, ali kada je čuo Borgheseove riječi, koji se upravo pridružio za stolom za ručavanje, prestao je da jede i pogledao Italijana

»Ponovite, molim«

Borghese je kimnuo glavom i popio gutljaj vina.

»Mi planiramo napasti New York Harbor, Naš plan je donjeti rat uz Hudson River u srce grada, mi smo potpuno spremni da izvedemo operaciju, ali trebamo vašu podršku«

»Tako vi ćete napasti New York« Doenitz ga je fiksirao pogledom. » S čim ?«

» Sa Desetom Flotilom MAS« odgovorio je Borghese. » Sa našim eksplozivnim čamcima, džepnim podmornicama i našim živim torpedima- koristeći jih tačno tako, kao, kad smo u Aleksandriji potopili Britanske bojne brodove. Na isti način kako smo potopili Denby Dale u Giblartaru i kako su naši E-čamci potopili četiri broda za jednu noć u Suda Bay-u«

Admiral koji je bio dobro upoznat sa istorijom Desete Flotile MAS pa ga je upitao za neuspjeh na Malti »A šta se desilo na Malti prošlog jula, kada je Deseta doslovice očiščena i izbačena iz luke?«

Borghese se trznuo. » Napad na Maltu je bio početnička greška. To je bila nemoguća misija. Ja onda nisam komandovao sa Desetom. Malta je bila tačka preokreta, svi naši napadi posle su bili uspješni«

»Ljudi uče iz grašaka.« Odgovorio je admiral.

Posle nastavka diskusije admiral ge je upitao može li garantovati uspjeh.

»Naravno, ovde nema garancija, za uspjeh« rekao je Borghese »Ali mi nismo samo voljni da pokušamo, mi to želimo. I pokazali smo da znamo kako se to radi.«

Doenitz je klimnuo glavom.

»Zašto vas je pitam,« nastavio e Borghese »Trebamo dozvolu da proučimo vaše dokumente i informativne raporte koji se tiču luka u Sjevernoj Americi. Brazilu i Južnoj Africi. Da i ova dva druga, jer ako bude uspješan napad na New York, mi bi mogli izvršiti sličan napad na Freetown, praktično bilo gdje.«

Nastaavio je: » Ali New York nam je primarna meta, trebali bi proučiti veličinu prometa kroz luku, uobičajene vezove za vojne brodove, područja formiranja konvoja, obrambene sisteme, hidrografske karakteristike i slično što bi nam moglo koristiti.«

»Mi predlažemo, da uzmemo jednu od naaših oceanskih podmornica- najrađe Leonardo Da Vinci, koja je sada u Bordeaux-u, preraditi njenu palubu da možee nositi dvije naše džepne podmornice. Podmornica bi mogla transportovati napadne jedinice do ušća New York Harbor-a. Tu bi se odvojile i poslane da forsiraju lučku mrežu. Naši ljudi su eksperti za to. Ne bi smjeli imati problema, ući u Hudson River ,i izvršiti napad.«

Admiral ga je pažljivo slušao. » I onda?«

»I onda!« Borgheseove oči su plamtjele od oduševljanja » Psihološki to bi bio težak udarac protiv Sjedinjenih Država. Vojno bi jih prisililo da povuku neke jedinice sa oceana na pozicije za zaštitu obale. Oni neće biti sigurni gdje i kada će sljediti novi napad. Možda Boston? Ili Norfolk? A rezultat, više slobode za vaše akcije (podmornica) i vaš rat protiv konvoja. Panika i strah u Sjedinjenim Državama.«

Posle pitanja ko će voditi ovu misiju, Brghese je odgovorio, da će on lično i neposredno voditi akciju, a sveukupnu komandu bi imao Vojvoda Alimone di Savoia- aadmiral i kraljev nečak.

Doenitz je na kraju odgovorio sa smješko »Sviđa mi se. Ja ću vam dati svu podršku, koliko got mogu. Za sada i tokom vašeg boravka u Parizu, smatrajte sebe, privilegovanim oficirom u mom štabu. Sledeće ja ću organizovati pristup našim dokumentima, kao i oficira koji će vam pomoći oko informacija koje trebate.«

Borgheze je klimnuo glavom. » Admirale bit ću diskretan. Cijenim vaše poverenje i pomoć.«

Admiral se nasmijao i postavio poslednje pitanje »Kada planirate izvesti vaš napad?«

» U najmanje očekivanom trenutku za njih« odgovorio je Borghese. » U najboljem psihološkom momentu- Badnje veče 1943.«

Godine 1937 kompanija Caproni iz Milana-Taliedo izradila je projekat podmornica, vrlo malog deplasmana koja je izzvala interesovanje Kraljevske mornarice. Kraljevska mornarica je naručila dva prototipa ovih jedinica, koji su joj isporučeni 1938, a zatim podvrgnuti dugom nizu ispitivanja , prvo u Veneciji, a zatim u La Speciji, gdje su stigle vozom februara 1939. Nisu pokazani neki tehnički nedostaci, ali su male podmornice slabo držale more i nisu bile u stanju da drže periskopsku visinu (fiksni periskopod 2,5m) po stanju mora tri. Čak je život na podmornici bio nepodnopšljiv nakon kratkog vremena.

Čak i sa novim periskopom od 4,5m, nedostaci se nisu odklonili, a pojavili su se i problemi kot lansiranja torpeda. Nakon pokušaja modifikacije torpednih lansera, bez zadovoljavajućih rezultata, dvije podmornice su ostavljene na kopno, čime je priznat njihov nezadovoljavajući uspjeh.

Nakon izbijanja IISR, rezultati postignuti sa raznim tipovima specijalnih vozila naveli su Komandu RM, da ispita mogućnosti korištenja mini podmornice CA, ne više kao torpedne jedinice, nego modifikovane kao specialna ofenzivna vozila, nosače ljudi žaba i eksplozivnih punjenja.

Postojale su i ideje da se podmornice CB upotrjebe kao ofanzivni brodovi. (komandant Angelo Belloni i poručnik Eugenio Wolk su CB, kao sredstvo približavanja sa podvodnim diverzantima i za prenos eksploziva)

1941 preuzete su od Desete flotile dvije CA podmornice koje su stajale u la Speciji. Odmah su vozom poslane u Caproni- Milano, da transformišu dvije torpedne podmornice u sredstvo prevoza diverzanata.

Trebalo je :

Eliminiraati dizel motor,

Zamjeniti ga sa jednim električnim motorom Marelli od 21 KW,

Eliminirati toranj,

Odstraniti periskop,

Eliminirati torpeda koja bi bila zamjenjena sa osam eksplozivnih punjenja ili sa dvadeset punjenja »cimice«

Radovi su završeni u novembru 1941, a testovi su trajali do februara 1942.

Opšte karakteristike klase "CA" 1. serije (u zagradama podaci nakon modifikacije u jurišnog vozilo): Deplasman: - na površini: 13,50 t (12,00 t ) - potopljeno: 16,40 t (14,00 t) Dimenzije: - Dužina: 10,00 m - Širina: 1,96 m - gaz: 1,60 m Površinski pogon : 1 MAN dizel motor, 1 propeler (bez motora sa unutrašnjim sagorevanjem nakon modifikacije) - Snaga: 60 Maks. na površini: 6,25 čvorova (7,0 čvorova) - Doplov na površini: 700 milja pri 4,0 čvora Ronilački motor:1 Marelli propulzivni elektromotor - Snaga: 25 hp (21 kw) - Maksimalna brzina: 5,0 čvorova (6,0 čvorova) - Doplov pod vodom: 57 milja pri 3,0 čvora (70 milja pri 2 čvora) Naoružanje: - 2 x 450 mm kavez AV, 2 x 450 mm torpeda (8 punjenja od 100 kg. + 20 punjenja "buba") Posada: 1 oficir, 1 podoficir (1 oficir, 2 podoficira i/ili mornara) Dubina ispitivanja: 55m

CA 2 nakon modifikacije kao jurišni brod na jezeru Iseo, ispitivanja.

Izvršene probe su pokazale da i pored modifikacija ne zadovoljavaju u potpunosti zahtjeve Desete. Imali su problema sa zadržavanjem na određenoj dubini, bučne mehanizme, a na kraju smještaj eksplozivnih pujenja pod duplim dnom je bio nepraktičan, jer je bilo poteškoća sa odvajanjem kada podmornica leži na dnu.

To je prevaziđeno tek sa serijom 2. (CA3 i CA4) gdje su dodana i pramčani hidroplani, a eksplozivna punjenja su se montirala više.

Komanda Desete je računala da je stigao momenat da se pošalju u akciju. Govorimo uvjek o CA 2 na kojoj je bila završena modifikacija. Deseta je htjela upotrjebiti dvije CA podmornice, kao nosači su bili predviđeni jedna talijanska i jedna njemačka podmornica, koje bi dovele male podmornice pred neprijateljsku luku. Kako Njemci nisu bili voljni dati jednu svoju podmornicu, morali su se zadovoljiti sa jednom, mada je akcija bila jedinstvena, napad na luku New York.

Plan je predvidio da se na palubi oceanske podmornice transportira , jedna podmornica CA (konkretno CA 2) do ušća Hudsona, gdje će biti oslobođena i nastaviti će do cilja, luke New York.

Mala podmornica bi transportovala ronioce Desete i eksploziv za miniranje brodova.

Za realizaciju operacije u julu 1942, CA 2 sa posadom je vozom poslana u Bordeaux. Kao oceanska podmornica , određena da bude podmornica »majka« CA 2 je određena podmornica Leonardo da Vinci, koja se od oktobra 1940 nalazila u Bordeaux-u.

Da Vinci je pripadao klasi »Marconi«, koji je kao nova podmornica ušao u servis 1940. Bila je to podmornica velikih dimenzija sa deplasmanom 1190/1489 tona. Imala je osam torpednih cijevi 533mm i top OTO 100/47, a za protivvazdušnu odbranu dva dvostruka mitraljeza 13,2mm. Postizal je brzinu od 7,4 čv pod vodom i 18,2 na površini.

U julu 1942 na Da Vinciju su počeli radovi, koji s bili potrebni za postavljanje male podmornice CA na palubu. Razmontiran je pramčani top a na njegovo mjesto je montirana »kada« u kojoj je trebala stajati i biti pričvrščena mala podmornica.

Ležište za malu podmornicu CA na Da Vinciju

hidroavion Cant Z511

Kada su radovi završeni Da Vinci je dobio ime kengur, a CA kengurčić, prema australijskoj životinji koja nosi male u vreći na stomaku.

Eksperimenti na moru, otpuštanja i prihvata podorniceCA su počeli u septembru 1942. Taj zadatak se pokazao kao vrlo složen pa je tek posle15 dana izveden manevar oslobađanja i prihvata mini podmornice izveden zadovoljavajuće. Kako je pokušaj opisao Junio Valerio Borghese. » Dlikatni manevar je izveden odlično.Posle plovidbe u zaronjenom stanju i na površini, naredio sam 'Odpusti ', a CA je oslobođena stezalica kojim je bila pričvrščćena na Da Vincia, iskočila na poršinu i ostala da pluta kao patka. Sa pneumatskim čamcem posada CA se ukrcala i pokrenula motor, napravivši više okreta oko matice. Ohrabreni uspjehom željeli smo da pokušamo i vratiti podmornicu na palubu. Potopili smo Da Vinci na određenu optimalnu dubinu, a CA je manevrisao na površini i pokušavao da se smjesti iznad svog ležišta. Matica je polako izronjavala, dok je CA podešavala svoj položaj i na kraju perfektno legla na svoje mjesto«

Nije to išlo baš iz prvog puta perfektno pa je dolazilo i do oštečenja, pa čak na podmornici matici.

Borgheze je zaključio da je projekat spreman za realizaciju. Tokom proba je utvrđeno da CA nije u potpunosti odgovarajuća i da bi možda trebalo upotrjebiti CA 3 i CA 4 koje su bile u fazi izgradnje u Caproniu.

Posle proba je DA Vinci ponovo vraćen u prvotno stanje, montiran joj je ponovo top, mada je paluba ostala pripremljena za ponovnu montažu ležišta.

Treba napisati da nije bio samo tehnički problem u pitanju, u pitanju je bilo i pomanjkanje informacija o atlantskim lukama a Njemci nisu željeli dijeliti svoje informacije sa Italijanima.

Dosta autora vezuje neizvođenje misije sa potonućem Leonardo Da Vincija 23.maja 1943, što i nije jedini razlog.

Čak i kada su dvije nove CA uvedene u flotu, to ništa nije pomoglo. Napad na New York nikada nije izveden, a primirje je potpisano septembra 1943.

To nije jedina ideja Desete MAS, u proleće 1943 kao prenosnik sredstava za napad, isto za New York su mislili upotrjebiti četirimotorni hidroplan Cant Z 511. On bi na otvorenom Atlantiku krcao gorivo, pa bi bio tako sposoban transportiratiu blizinu važnih objekta pomorske diverzante. Hidroavion bi nosio dva SLC, Siluri a Lenta Corsa (poznati kao Maiali) ili samo jedan SLC i jedan čamac MTSM (moto scafo silurante.

Ali ni ovaj plan nije izvršen, nešto radi primirja, a jedini operativni hidroavion Cant Z511, posle 8 septembra nije postojao, potopili su ga italijani.